Overwinteren in Griekenland

Overwinteren met de camper in Griekenland, maar weinigen doen het. Ik besloot het deze winter eens uit te proberen en het kán, maar het is wel heel anders dan Spanje/Portugal. Weinig campings zijn open, er zijn ook weinig camperaars en van degenen die er zijn, zijn veruit de meeste Duits. Ook zijn veel tavernes dicht en ik heb zelfs dichte musea aangetroffen. Het is dus wel ouderwets rustig camperen, maar je zal jezelf moeten kunnen amuseren.
Mijn route verloopt, zoals gebruikelijk, verre van logisch, maar ach, daar valt vast wel mee te leven.

Praktische informatie

Temperatuur

Over het algemeen is het in Griekenland een paar graden kouder dan in Spanje en Portugal. Vooral de hogere luchtvochtigheid maakt dat de gevoelstemperatuur lager ligt dan wat je leest op de weer-apps. Ik had geluk: deze winter was het in Griekenland opvallend goed weer, terwijl het in Spanje en Portugal vrij koud en nat was. Maar over het algemeen heb ik vaker de verwarming aan gehad en vaker een dikke trui gedragen dan in de Algarve.

Overnachtingsplaatsen

Vrijwel alle campings en camperplaatsen zijn in de winter gesloten. In heel Griekenland zijn hooguit tien à vijftien campings het hele jaar open. Dat betekent dat je eigenlijk gedwongen bent om wild te staan. Dat is lastig: de officiële wet kent alleen ‘wild staan mag niet’, aanpassingen als ‘gedoogplaatsen’ en ‘wel parkeren/niet camperen’ kent men hier niet. Er zijn plaatsen die onder camperaars bekend staan als gedoogplaatsen, daar zal je niet zo snel een boete krijgen, maar je kan er wel weggestuurd worden. In bijvoorbeeld Nafplio is zo’n ‘gedoogplaats’ maar de politie komt iedere avond controleren op parkeren/camperen en maakt zelfs opmerkingen over een openstaand dakraam. Gelukkig gaat het meestal goed: dan sta je ongekend prachtig aan een haventje of aan een strandje.

Een ander nadeel van het niet open zijn van campings is dat er nauwelijks mogelijkheden zijn om je zwart en grijs water te lozen. Het is dus een kwestie van nauwkeurig plannen hoe lang je met je toiletcassette kan doen en dan racen naar de dichtstbijzijnde open camping en daar lozen. Je ziet helaas dat veel camperaars in de natuur en in zee lozen.

Propaan gas

Voor ik in Griekenland aan kwam dacht ik dat propaan gas een groot probleem zou worden, maar dat valt erg mee. Je moet alleen geen haast hebben: er zijn voldoende winkels/bedrijven waar je je lege fles kan inleveren en je volle fles een of twee dagen later weer op kan halen. Wel moet je niet al te gehecht zijn aan je eigen fles, want je krijgt lang niet altijd je eigen fles terug.

Drinkwater

Er zijn mensen die het kraanwater overal drinken en er zijn mensen die het nergens drinken. Er zijn er die er niks van merken en er zijn er die er ziek van worden. In Kalamata heb ik het kraanwater wel gedronken, vooral ook omdat ik het de Grieken zelf zag drinken. Daar waar ik de Grieken zelf met flessenwater zag sjouwen, dronk ik ook alleen maar flessenwater.

Wegen

De wegen die op Google maps geel gemarkeerd zijn, zijn prima te rijden. Van de witte wegen zijn de dikke wegen meestal heel goed te doen en bij de dunne witte wegen zou ik eerst maar even goed kijken of dat wel een goed plan is. Vaak zijn dat eenbaanswegen en wanneer het dan ook nog langs een afgrond gaat, is het best vervelend wanneer er dan een tegenligger aankomt.

De bergen in Griekenland zijn hoog en steil en dat betekent dat je vaak haarspeldbochten en steile wegen moet rijden en ook dat je vaak langs een ravijn rijdt, zonder iets tussen jou en de afgrond in. Dat is niet altijd prettig!

Ik ben geen raadselachtige verkeersborden tegen gekomen, wel is het lastig dat plaatsnamen vaak alleen in het Grieks geschreven staan, maar dat went wel. De Grieken rijden fatsoenlijk, dus dat is geen probleem.

De eerste dagen

Begin november verliet ik Bosnië Herzegovina waar ik uitgebreid rond had gekeken om het boek ‘met de camper door Bosnië en Herzegovina’ te kunnen schrijven. Omdat ik toch al zover zuidelijk was, besloot ik de winter door te brengen in Griekenland. Er moesten zo snel mogelijk twee boeken – ook nog ‘met de camper door Noord-Duitsland’ – geschreven worden, dus ik ging vrij snel naar Kalamata, waar volgens iedereen het beste overwinterklimaat heerst.

Vanuit Trebinje in Bosnië reed ik in een paar uur door Montenegro en vervolgens Albanië in. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik niet gelukkig werd van Albanië, dus dat sla ik over en ik begin dit blog bij Ioannina, de eerste stad in Griekenland waar ik kwam na het oversteken van de grens.

De camping van Ioannina is het terrein van de roeiclub van de stad. Met als automatisch gevolg dat je prachtig aan een meer staat. Ik wilde hier even uitrusten van de toch wel lange reis. Dat werd iets langer dan verwacht: NL-alert werkt prima en ik kreeg die eerste avond een waarschuwing dat er de volgende dag flinke storm zou zijn in Ioannina. Het regende al, dus ik liep snel naar de dichtstbijzijnde winkel, een shop bij een benzinepomp, om voor een paar dagen eten te in te slaan. Ik parkeerde Lily de Campert een paar meter verder naar achter voor als het water van het meer omhoog zou komen en met de kop in de wind voor als het echt ernstig werd. Uiteindelijk viel het allemaal wel mee en twee dagen later kon ik toch echt op de fiets het centrum van Ioannina verkennen, een gezellige stad, met veel terrasjes en restaurants, ik voelde me echt in Griekenland.

Ioannina is vooral een hele grote stad in een prachtige omgeving met bergen en ravijnen. Voor die omgeving had ik nu geen tijd. De grootste bezienswaardigheid van de stad zelf is het eilandje in het meer: Nisos Ioannion. Op het kleine eilandje staan maar liefst zes Byzantijnse kloosters. Op het vasteland van Ioannina zijn het kasteel en de moskee uit de Ottomaanse tijd leuk om te bezoeken.

Vanuit Ioannina reed ik naar de havenstad Igoumenitsa aan de kust. Het is belangrijk hier om ‘tolwegen vermijden’ aan te zetten in de navigatie. Dan rijd je over een uitstekende en prachtige weg door de bergen. Ik kwam langs het monument voor de plattelandsvrouwen, langs de Vrosinas brug die al heel vaak verwoest was in oorlogen en waarvan het dus een wonder was dat deze versie al best lang staat, maar vooral langs prachtige uitzichtpunten. Gelukkig moest ik heel vaak langzaam rijden vanwege de vele koeien, geiten en honden op de weg, maar daardoor kon ik ook goed om me heen kijken.

Mijn volgende stop was niet Igoumenitsa zelf maar Plataria, een klein dorpje ten zuiden van Igoumenitsa. Volgens Park4Night was daar een kleine camperplaats aan het strand en dat leek me wel wat. Plataria bleek een heerlijk dorp, precies wat ik nodig had: een baai met strand en een haventje. Vrijwel alles was dicht, maar een taverne voor de lokale bevolking en een restaurant waren open. Wat heb je nog meer nodig?

Waar stond Lily de Campert:

Ioannina: Park4Night site nummer 11058, camping Limnopula, het terrein van de roeiclub, de administratief medewerker van de roeiclub komt langs voor de registratie.

Plataria: Park4Night site nummer 389951, een uitstekende basis camperplaats aan de rand van het dorp en aan zee. De eigenaar komt ’s avonds (soms ’s morgens) het geld ophalen.