Als vrouw alleen met de camper op reis

“Wie rijdt jouw camper dan?”

Dat is de meest vreemde vraag die mij tot nu toe gesteld is en werd mij gesteld door een vrouw van mijn leeftijd, misschien ietsje ouder, maar niet veel. Hoewel volgens de statistieken steeds jongere mensen campers kopen, kom ik toch vooral ouderen tegen. Meneer en mevrouw met pensioen of vervroegd pensioen, hij rijdt en leegt de toiletcassette, zij kookt, samen maken ze schoon. Het zijn vooral de vrouwen die het vreemd vinden dat ik alleen rondrijd. De mannen vinden het grotendeels wel geinig.

Omdat het nogal opvalt stelde ik op een Facebookpagina de vraag wie van de vrouwen zelf rijdt. Ik kreeg tot mijn verrassing een paar honderd reacties! En daaruit leerde ik weer een lesje: voor grotere campers heb je een groot rijbewijs nodig en dat hebben veel vrouwen niet. Ik ook niet. Een klein aantal had wel het speciale C-rijbewijs, het camperrijbewijs gehaald, maar de meesten niet. Veel vrouwen met kleinere campers, waar het gewone B-rijbewijs voor voldoet, meldden wel regelmatig te rijden, maar vooral tijdens lange ritten op de snelweg. Al met al dus wat minder hopeloos dan ik dacht.

Heb ik last van mannen onderweg? Nou, er komen wel veel mannen even nieuwsgierig kijken als ik aan kom rijden. Moet ik iets ingewikkelds doen, zoals Lily precies boven de waterloosput manoeuvreren, dan staan ze graag even te kijken. Natuurlijk wordt dat dan een wedstrijdje en heb ik de grootste lol als dat in één keer goed gaat. Dat is geen last hebben. Wel heeft er één keer een man – Nederlands circa zestig jaar – midden in de nacht op mijn camperdeur geklopt: dat kon toch niet een vrouw alleen, hij kwam me wel even gezelschap houden. Ik schrok me rot. Het verbijsterende is dat ik dit later vertelde aan een Duitse alleenreizende vrouw en nog later aan een Française: zij hadden dit allebei ook meegemaakt, de Duitse met een Duitse man en de Française met Franse mannen. Blijkbaar zit hier een denkwijze van ‘het zijn onze vrouwen’ achter.

Inderdaad een Duitse en een Franse alleenrijdende vrouw. Ik ben niet de enige. Wat wél opvallend is dat ik veel vaker alleenrijdende vrouwen tegenkom, dan mannen. Ik ben er nog niet over uit of alleenrijdende mannen misschien vaker midden in het wild staan en daardoor onder de radar vallen, maar het is echt opvallend. Alleen de ‘surferdudes’, dat zijn veel vaker mannen dan vrouwen. Ook lijken er veel meer lesbische stellen onderweg te zijn dan homostellen, sterker nog: ik ben pas één homostel tegengekomen – in Nederland.

Verder valt het me ontzettend mee. Vrouwen vinden het vaak ‘stoer’ wat ik doe, mannen vinden het vaak ‘leuk’. En soms heb ik hulp nodig: zoals dit voorjaar met het tillen van mijn fiets op de fietsendrager: ik was de draaislinger waarmee ik de fietsendrager naar beneden kan laten zakken verloren. Geen probleem, vaak kwamen ze uit zichzelf, soms vroeg ik de eerst passerende man, niemand die een rare opmerking maakte. Of toen ik mijn eerste Spaanse gasfles moest aansluiten: Spaanse flessen hebben een ander aansluitsysteem en ik wilde zeker weten dat ik het goed = veilig gedaan had. Ook dat vonden de twee mannen die kwamen kijken vooral verstandig.

En één keer heeft een man Lily ingeparkeerd. Dat was in Caceres: de beschikbare ruimte was heel krap, het was manoeuvreren op de vierkante centimeter, zowel wat betreft de breedte van de plaats als de breedte van het pad voor de plaats. Ik had er moeite mee, de man van de camper waar ik naast ging staan was – terecht – beducht voor schade en bood aan het voor mij te doen: hij was gepensioneerd vrachtwagenchauffeur en draaide Lily er in één keer in.

Conclusie: nee, het is niet eng of gevaarlijk om als vrouw van zekere leeftijd alleen rond te reizen in een camper. Wel houd ik er rekening mee dat ik alleen ben en houd mijn ogen goed open, maar dat lijkt me meer een kwestie van logisch verstand.